Küçük bir mola...

Herkesin hayatında birtakım duraklar oluyor. Durup düşünmesi gereken, biraz özeleştiri yapıp hayata bakış açısını değiştirmesi gereken duraklar... İşte ben de öyle bir durağa geldim. Her bayanın başına gelebilecek birşey benim de başıma geldi ve rahatsızlandım, başlıca nedeni "üzüntü" olan ama tedaviyle atlatabileceğim bu hastalığı Allah'ın silkelenip kendime gelmem için özellikle gönderdiğini düşünüyorum. Hayata bakış açımı törpülemem, bazı yanlarımı değiştirmem ve herşeyi de çok fazla ciddiye almamam gerektiği ile ilgili ufak bir uyarı sadece. Artık bazı şeylere (ayrılıklar, sıkıntılar, şikayetler, pişmanlıklar vs...) LET IT GO demenin zamanı gelmiş demek ki! Herşeyin üstesinden geleceğime eminim çünkü herşeyden önce her zaman yanımda olan, hiçbir karşılık aramaksızın sevgilerini sunan harika bir anne babaya ve ablaya sahibim. Ve ben neleri atlatmış bir noniyim! Bu mola esnasında bir süre bloguma da ara veriyorum. Bu kararın bir diğer nedeni de hala daha eski eşimin çevresinin (belki kendisinin de) bloguma girip beni takip ediyor olması... Buraya girip benimle ilgili meraklarını gidermeleri artık bana rahatsızlık vermeye başladı. Onlara burdan son kez seslenmek istiyorum: Olan oldu, yaşanan yaşandı, keşke yollar dostça ayrılsaydı ama olmadı. Ben yaşanan herşeye bir çizgi çektim ve yeni bir başlangıç yaptım. Ve yeni yolumda sizinle ilgili hiçbirşeye ne merak ne de öfkeye yer yok, lütfen bunu anlayın artık. Neyse... Lafı daha fazla uzatmak istemiyorum. Bu kesinlikle bir veda değil sadece küçük bir mola. Bu süre zarfında kendinize iyi bakın, hayatın her an tadını çıkartın! MUCX!