Cumartesi akşamı Bediş Hanım için bayağı renkli bir gece oldu! Zilli hanımı pencereden atlamaya çalışırken yakaladım, bu kaçıncı girişim artık ben hatırlamıyorum. Madem öyle hayal ettiğin özgürlüğü sana hediye ediyim dedim ve hatunu sokağa saldım, gidiş o gidiş... Hemen ardından aksi gibi şimşek çaktı, yağmur yağmaya ben de salya sümük ağlamaya başladım... Dışarı çıkıp kızım bu yağmurda kimbilir ne yapıyordur diye vicdan azabı çeke çeke yürüdüm... Birkaç saat sonra bir baktım bizim sokak kedisi Irma arabamın yanında ağlıyor, Bediş der demez yanıma geldi ve kızımla kavuştuk birbirimize! Artık o birkaç saat neler yaşadı bilmiyorum ama boyunun ölçüsünü bayağı almışa benziyordu bizimkisi :) Bediş Tarçın ve Miso gibi bir ev kedisi değil, ayrıca sokak kediliği sadece tipinde değil ruhunda da var, hep huzursuz sanki hep bir arayış içersinde, en büyük korkum 5.kattan atlayarak ebedi özgürlüğüne kavuşması :( Evde tutarak ona iyilik mi yapıyorum bilmiyorum ama sokaklarda yaşamasına gönlüm bir türlü elvermiyor, umarım doğru birşey yapıyorumdur...
Pazar günü ise Kristinciğimle Cihangir 5. Kat'ta keyifli bir brunch yaptık...
Bakalım bu hafta beni, bizi neler bekliyor... Umarım güzel fırsatlar kapıdadır!
