Pavyon

Bu hafta bir değil birden fazla pavyona ayak bastım! Aaaa çok fesatsınız canım! Pavyon demişken bir kurumun bahçe içindeki yapılarından her birinden bahsediyorum, geceleri geç vakte kadar açık içkili eğlence yerinden değil, bakınız TDK websitesi lütfen, cık cık cık :)

(Mini not; üstümde Miso dışında tüylü birşey görürseniz bilin ki sunidir, gerçek kürke karşıyım...)

Sevinç Abla bu hafta bana "VDNH'a gidiyoruz sen de gelmek ister misin" dediğinde hiç tereddüt etmeden teklifini kabul ettim. Ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum ama  her bir köşesinde enteresan detaylar saklı olan bu şehirde mutlaka fotoğraflayacağım birşeyler bulacağıma emindim. Portakal hattaki VDNKh durağında indik ve ellerinde bir demet buğday taşıyan altın kaplamalı iki Sovyet gencinden oluşan zafer takına doğru yürümeye başladık...

Büyük fuar alanına girince sağ tarafımızda bizi Moskova'nın en büyük dönme dolaplarından biri karşıladı... Şimdi değil ama ilkbaharda kesinlikle bu dönme dolaba çıkıp şehri tepeden fotoğraflamak istiyorum!

İşte ilk pavyonlardan biri göründü bile... Ne kadar etkileyici duruyor di mi? Ama bu kadar etkileyici binanın içine girdiğimizde gördüğüm manzara beni inanılmaz hayal kırıklığına uğrattı, içerdeki mağazaların köhneliği yüzünden bir tur atıp hemen çıktım...

VDNKh sergi merkezi veya şu anki adıyla Bütün Rusya Sergi Merkezi hakkında internette araştırma yaparken en detaylı bilgiye bir gezi sitesinde ulaşmıştım. Ne yazık ki bu sitedeki yazı olduğu gibi arkadaşım Seden'in kaleminden çıkan bir yazıymış ama hiçbir isim ve kaynak belirtmeden kendileri yazmış gibi yayınlamışlar! Ben burada yazıyı ve linki gayr-i ihtiyari paylaşınca arkadaşım durumu farketmiş. Sadece bu da değil, Moskova ile ilgili yazdığı tüm yazıları sitelerinde hiçbir kaynak göstermeden izinsiz kullanmışlar! Bu yapılanı kesinlikle emek hırsızlığı olarak görüyorum ve yazar/kaynak belirtmeden bir yazıyı izinsiz alıp yayınlayan tüm siteleri kınıyorum!

 Şimdi arkadaşımın kaleminden çıkan VDNKh ile ilgili enteresan bilgileri sizlere de aktarıyorum... Yazının detaylarına buradan ulaşabilirsiniz ;)

1935 yılında Moskova’nın kuzeyindeki caddeleri ve meydanlarıyla, tahta binalardan oluşan bir şehir inşa edildi. Bu sergi 1937 yılında açılacaktı ancak Stalin inşaat alanını ziyaret ettikten sonra bu pavyonları beğenmedi ve büyük gücün potansiyelini yansıtmadığını düşünerek kabul etmedi. Bu büyük projenin oluşmasını sağlayan mimarlar, halkın düşmanı ilan edildiler. Bunun üzerine, yeni planlar yapıldı. Hiçbir masraftan kaçınılmadı, serginin Sovyet insanı ve politik rakipler üzerinde unutulmaz bir iz bırakması için çalışıldı. Toplamda 250 tane, kimisi metal, kimisi mermer, kimisi beton pavyon yapılarak, diğer ahşap binaların arasına yerleştirildi. Meydanın çevresindeki pavyonlar Sovyet Cumhuriyetlerini ve ana bölgelerini temsil eder ve buna göre adlandırılmışlardır. Herbiri, kendine göre değişik dizayn ve dekora sahiptirler. 1990’ların ortasında bu pavyonların pek çoğu kapatılırken, bir kısmı da özel mağazalar haline getirilmiştir.

 Pavyonun önüne, büyük bir meydan ve meydana da “İnsanların Kardeşliği” çeşmesi yapıldı. Bu çeşme her biri Sovyet Birliği Cumhuriyetinin ulusal giysileri içinde olan 15 bronz kız heykeli ile dekore edildi.

Stalin heykeli hazır olduğunda, heykeltıraşlar, eskizini ne yapacaklarını bilemediler. Politik bir hareket gibi görünebilir diye heykeli yok da edemediler. Bunun üzerine, eskiz olarak hazırlanan Stalin Heykeli, dev boyuttaki aslının içine bir matruşka gibi yerleştirildi.

Biraz sizi çektiğim fotoğraflar ile baş başa bırakıyorum ;) 

Mağazalar açısından olmasa da mimari açıdan etkileyici bu sergi merkezini vakit kaybetmeden İsviçreli arkadaşım Elvira ile paylaştım ve ayrı bir tur da onunla gerçekleştirdim. Çin pavyonundan kendimize birer şapka aldık ve bu anı hemen ölümsüzleştirdik. Pembe şapkamla tam bir pavyon gülüne döndüm hii hii :)

Bakın pavyonların birinde ne buldum ben :) Türk markaları burada her yerde karşıma çıkıyor, tekstilimiz ile gurur duyuyorum gerçekten!

 VDNKh metro durağına geri dönerken titanyumdan yapılmış, 30 katlı bir bina yüksekliğinde, uzaya fırlatılmış bir roketi temsil eden bu dikilitaşın yanından geçtik. İçimden Özgül'ün bahsetmiş olduğu Uzay Müzesi sanırım bu olmalı diye geçirdim...
Ve Moskova'da bir gün daha sona erdi... Zamanın jet hızına yetişmeye çalışırken bir hafta daha bitti... Ama bu şehirde keşfedilecek şeyler daha bitmez! Hepinize jet hızıyla geçmeyen tadını aheste aheste çıkaracağınız harika bir hafta sonu diliyorum!