Son günlerde ne kadar canımız yandı di mi? İlk değildi ama dilerim son olur... Dilerim hiçbir anne evlat acısını yaşamaz, ne doğuda ne başka diyarda... Ne bir kurşunla, ne de açlıkla...
Bu kadar acı varken içimden tatlı şeyler yazmak gelmedi. Ama ne zaman daralsam burası bana iyi geliyor biliyorum. Yazmak beni hafifletiyor, buraya dökülen kelimeler sanki daralan ruhumda yeni yerler açıyor, yeniden nefes alabilmemi sağlıyor...
Burası benim oyun bahçem, kötülüklerden kaçış noktam, toz pembe dünyam...
Keşke gerçeği de bu kadar toz pembe olsa...
Huzur hiç bozulmasa...
Farklı renkler tek bir yerde buluşsa...
Bu yerin adı barış olsa...
Ve bir daha hiçbir annenin boynu bükülmese...
Çok mu zor?
Kimbilir daha kaç evin içi yangın yerine dönecek...
YanıtlaSilFotoğraflara yüklediğin anlamlar ve post un harika...Gözlerim doldu Nonim :(
YanıtlaSilsanırım o zaman cennet ve cehenneme gerek kalmazdı...
YanıtlaSilne güzel yazmışsın..ne kadar haklısın. ama kötülük insanın iliklerine işlemiş, vazgeçmezler bunlardan..
YanıtlaSilkeşke artık birileri buna son verse,anneler ağlamasa,açlık olmasa,dünya biraz daha adaletli olsa.
YanıtlaSilKeşke...
YanıtlaSilButun dileklerine katiliyorum Noni'cigim.
YanıtlaSilAhh bu konu da öyle delirmek üzereyim ki. Kendini herkesten farklı göstermek için aç miniklere yapılan yardımlara gösteriş diyenler. Siz Türkiye'deki açlara bakın diyen öyle boş beleş insanlar var ki etrafta. Bir can, bir insan. Nasıl böyle duyarsız olunabilir ki. Nasıl böyle düşünülebilir aklım bile alamıyor. Ülke ayrımcılığı insan ayrımcılığı yapmak..... Ah !
YanıtlaSilDileklerin bizim de dileklerimiz Canım. Umarım her şey çok güzel olur.