Bugünkü Noni: Artık Gülümsüyor...

Kötü günler geride kaldı, artık yüzüm gülüyor arkadaşlarım (etrafımdaki tüm tahtalara tak tak tak vurmak istiyorum!) herşeyden önemlisi sağlık sağlık sağlık... Sevdiklerimiz sağlıklı olsun, yanımızda olsun, sadece bu bile öyle büyük bir mutluluk ki...

12 günümüz hastanede geçti... Evlilik yıldönümümüzde ordaydık, biricik prensimin doğum gününde yine ordaydık, bu 12 gün boyunca hayat bizi farklı bir sınavdan geçirdi, sevdiklerimizin yanı başımızda olduğu her anın aslında ne kadar kıymetli olduğunu, şükredecek birçok sebebimiz olduğunu gösterdi bize... Bu sürede hem içimdeki minik varlık için hem de prensim için güçlü durmaya çalıştım ama benim için gerçekten zorlu bir dönemdi. Şimdi yeniden doğmuş gibiyim. Evet, kızımızdan önce biz yeniden doğduk diyebilirim... Bu süreçte hastaneye gelen, telefon, mesaj, yorum ve mailleriyle (kusura bakmayın maillere tek tek geri dönüp yazamadım ama siz beni anlayışla karşıladınız zaten öyle di mi?) destek olan tüm dostlarımıza teşekkür ediyorum...

Doktorumuz evden çıkıp artık normal hayatımıza yavaş yavaş dönebileceğimizi söyledi. Biz de bugün püfür püfür esen rüzgarı görüp kendimizi sahile attık. Bu arada hamileliğimde 8 ayı geride bıraktım. Diyabetik diyetimi harfi harfine uyguluyorum, artık hayatımda tatlı yok, şeker yok, hamur işi yok, herşey dozunda kararında... Ki bunun çok faydasını gördüm, vücudumdaki ödem gitti, yüzüm eski haline döndü, kendimi artık çok daha enerjik hissediyorum. Bizim küçük hanım da en az benim kadar enerjik ve tez canlı olmalı ki doktorum doğum tarihini biraz daha öne çekti! Temmuz sonuna kadar zamanım var ama ben Nil her an gelebilir korkusuyla eksikleri tamamladım, giysilerini yıkadım, hastane valizimi bile hazırladım :) Her an size doğuma gittim dönecem diyebilirim kihh kihhh :)

Bugünkü güzel havada kitaplarımız da eşlik etti bize... 100 yıl kadar önce gemiyle Japonya'dan San Francisco'ya getirilen küçük gelinlerin öyküsünün anlatıldığı "Tavan Arasındaki Buda" isimli kitaba başladım, konusu ve anlatımı oldukça sürükleyici geldi bana, bakalım nasıl bitecek sonu?

Ben bu postun sonunu getirene kadar tarih 17 Haziran oldu bile... Bugün Babalar Günü... Ailesine kol kanat geren, çocukları için gecesini gündüzüne katan, onlara hem yol gösteren hem destek olan, sonsuz sevgi sunan başta benim birtanecik tontiş babam olmak üzere tüm babaların gününü kutluyor, ellerinden öpüyorum! İyi ki varsınız!