Noni: 2014

30 Aralık 2014

Dokuz

Koca bir yılı geride bırakıyoruz... Bir sene nedir ki, göz açıp kapayıncaya kadar geçer, bakın benim dokuz senem geçmiş blog dünyamda, neler mi yapmışım bunca yıl? İşte bunları:

Sene 2006... Blog maceram başlar!

Sene 2007... Eski defterler kapanır ve Noni kendini yeni baştan yaratır...

Sene 2008... Teknoloji firmasındaki işim nedeniyle bloga zorunlu bir ara verilir...

Sene 2009... En umutsuz olduğum bir anda prensim karşıma çıkar!

Sene 2010... Aile arasında söz, ardından yıldırım nikahı ve soluğu Moskova'da almamızla fırtına gibi bir sene geçer...

Sene 2011... İlk bebiş heyecanımız ne yazık ki hüsranla sonuçlanır :,(

Sene 2012... Nil'imiz hayatımıza bir güneş gibi doğar!

Sene 2013... Moskova'ya veda edip yurda kesin dönüş yapılır...

Sene 2014... Annelik daha eğlenceli bir hal almaya başlar :)

Sene 2055... Ve Noni hala inatla, ısrarla blog tutmaya devam eder :P

Şaka maka gidişat bunu gösteriyor valla, dile kolay 9 seneye yakın blog tutmuşum, bende bu sabır olduğu sürece yetmişime merdiven dayadığımda bile Bugünkü Noni postları yapmaya devam ederim heralde haa haa haa ;)

Dilerim yeni seneye çok güzel anılar sığdırırırsınız, yeni yılınız şimdiden kutlu olsun! 2015 ve sonraki yıllarda daima sevgiyle kalın!

28 Aralık 2014

Plus Kitchen

2014'ün son outfiti ve tavsiye postu ile karşınızdayım! Dün Sheinside'dan gelen yeni cicilerimi giydim ve kız arkadaşlarımla Zorlu Center'da buluştum...

Kahve molamızı Plus Kitchen'da verdik. Bu mekanı Turkmax Gurme'de yayınlanan bir programda görmüş ve çok merak etmiştim, bir seferinde Trump Towers'da denemek istemiştim ama mekan dar, pusetlerimiz de fazla olunca oturamamış ve hevesim kursağımda kalmıştı, kısmet bu hafta sonunaymış...

Plus Kitchen'ın yemeklerini tatlısı dışında henüz tadabilmiş değilim ama konseptine bayıldığımı söylemeliyim! Bir tarafta yenmek üzere olan kavanozlarda sağlıklı yemekler, diğer tarafta satışta olan salçalar, kekikli zeytinyağları, emaye tabaklar çaydanlıklar ve tahta kasalardaki meyveleri ile sımsıcak bir atmosfer yaratılmış.

Kavanozlardaki yiyeceklerin her birinin kaç kalori olduğu belirtilmiş...

Çatal kaşıklar tahtadan... Kavanozları da yemeğiniz bittikten sonra yanınızda götürebiliyorsunuz ;)

Bu çorba tam benlik! Bir sonraki gelişimde mutlaka tadına bakmalıyım!

Niloşum kendine göre oyun alanını buldu hemen :)

Kolyemi ilk defa dün takmıştım ama ucu bir yere takıldı ve ortasındaki porselen bebek kırıldı :( Bir ara yapıştırıp tamir edeceğim...

İçinde şeker bulunmayan, şeker yerine agave kullanılan hindistan cevizli bu tatlıyı denedim, çok hafif ve lezzetliydi...

Ben tüm yiyecek ve içeceklerin kavanozlarda servis edilmesine bayıldım ama arkadaşım Türk kahvesini kavanozdan içme fikrini pek benimseyemedi, renkler ve zevkler tartışılmaz derler öyle di mi?

Pipetler bambudan...

Yeni yıl sepetleri de hazırlanmış...

Yemeğiniz bittikten sonra boşalan kavanozunuzda bitki yetiştirmek isterseniz masada duran tohum ve topraktan alabiliyorsunuz :)

Latte'min servis edildiği bu minik tahta kasayı çok sevimli bulunca kahve ile birlikte onu da satın aldım :)

Aldığınız ürünler naylon poşet yerine bez bohçaya konuyor...

Böyle sıcak bir atmosfer yarattıkları ve bunu yaparken çevreye de duyarlı oldukları için tebrik ediyorum Plus Kitchen'ı... Ve en yakın zamanda bir şubelerini de Anadolu Yakası'nda açmalarını diliyorum!

Manto: Sheinside

Kolsuz Ceket: Sheinside

Kazak: İzmir'den

Şort: Park Bravo

Çorap: Calzedonia

Çanta: Zara

27 Aralık 2014

Bien-almıyım!

En son 2009 yılında şu Bienal'e gidip, ortası yenip öylece bırakılmış sandığım bir ekmeğin aslında bir sanat eseri olduğunu gördükten sonra Bienallere tövbe etmiştim :P Ama birşeyler dürttü beni ve "Galata Özel Rum İlköğretim Okulu'na git ve 2. İstanbul Tasarım Bienali'ni gör!" dedi. Hay beni dürten şu iç sesime nokta nokta nokta :) Kimse kusura bakmasın ama bu sefer bir sergiye övgü dolu sözler dizemeyeceğim! Yeri geldiğinde 1800'lü yıllarda yapılmış bir portre bile ruhuma işleyip bana dokunabiliyor ama sanat adı altında yapılan ve adına tasarım denen şu tuhaf şeyler bana kesinlikle hitap etmiyor, o esere baktığımda sanatçı ile aramda kocaman bir duvar görüyorum ve o duvarı hiçbir şekilde aşamıyorum... Bienal'lerin bende yarattığı hissiyat ne yazık ki böyle koca bir boşluk oluyor. Belki de benim bakış açım yanlış, belki de bir anlam yüklemeden sadece sanat eseri oldukları için saygı duymalıyım, bilemiyorum... Benim adlandıramadığım bu eserlere siz baktığınızda belki bambaşka şeyler hissedeceksiniz ve benim yanıldığımı düşüneceksiniz, her türlü düşünceye saygı duyarak 2. İstanbul Tasarım Bienali ile sizleri baş başa bırakıyorum, karar sizin...