Paris'te çektiğim fotoğrafları gözden geçirip bloguma koymaya hazırlanıyordum ki bu elim terör saldırısı gerçekleşti. Daha 1 buçuk ay öncesinde keyifle yürüdüğüm sokaklarda böylesine bir trajedinin yaşanmasına gerçekten çok üzüldüm. Kendi ülkemde güvenli ve huzurlu bir hayat sürmenin ne kadar zor olduğunu düşünüyordum ama görünen o ki dünyanın neresine gidersek gidelim veya kim olursak olalım acı her an kapımızı çalabilir... Dünyanın ne kadar berbat bir yer olduğunu artık hepimiz bildiğimize göre o zaman burada geçirdiğimiz süreyi en iyi şekilde değerlendirmekten başka çaremiz yok! Gözyaşlarımızın sadece mutluluktan akması dileklerimle, iyi haftalar hepimize...
Irak ,Libya Suriye halkları da kendi içlerinde mutlu mutlu yaşıyordu. Sen gidip oralara özgürlük demokrasi getireceğim diye ,kan yıkım ve dehşet getirirsen zannediyor musun ki ellerini yıkayıp bu işten yakanı sıyıracaksın. Tabi ki seni de bulacaktır.
YanıtlaSilSadece üzüldüğüm ,olan hep masumlara oluyor. Tek suçu ,o an orada bulunmak olan insanlar ,zarar görüyor. yazık....İnşallah bundan sonra anaların Gözyaşları sadece evlatlarının mutluluğundan aksın...Melda
Eskiden ne kadar mutlu oldukları da göreceli bir kavram tabii... Çocukluğum Libya'da geçtiği için biliyorum, özellikle kadınlar açısından hiç mutlu bir yaşam söz konusu değildi ne yazık ki :( Ama şimdi yaşadıkları da elbette kolay değil, belki de o zamanlar kötünün iyisiydi...
SilDileğinize katılıyorum, hiçbir anne üzüntüden gözyaşı dökmesin bu dünyada, sevgilerimle...
ne kadar güzel fotoğraflar çekmişsiniz sevgili noni :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim çektiğim fotoğrafların beğenilmesi beni öyle mutlu ediyor ki :)
Sil