Yeniden Merhaba...

Burası artık bana nasıl da yabancı... Yazmayalı 1 yıl olmuş. Eskiden bir gün bir post yapmasam bir eksiklik hissederdim, zaman içinde alışkanlıklar nasıl da değişiyor... Gittiğim kafenin duvarında yazdığı gibi "hayat tatlı" diyebilmeyi ben de çok isterdim ama ne yazık ki bu yaz bizim için hayat hiç tatlı olmadı. Biricik teyzemi Sevdiye ablamı kaybettik, şu anda yazarken bile inanmak istemiyorum buna :( Sanki yaz tatiline bir yerlere gitti de geri dönecek gibi hissediyorum. İnsan sevdiğine asla ölümü konduramıyor. Ve sonrasında müthiş bir keşkeler sarıyor insanı; keşke daha çok zaman geçirseydim, keşke onu ne çok sevdiğimi daha sık söyleseydim. Bitmek bilmeyen keşkeler bulutu çöküyor insanın üzerine. Sanırım bir zaman, bir de birlikte geçirilen güzel anılar ölüm acısını bir nebze dindirebiliyor... Ben ne şanslıyım ki bana harika anılar bırakan bir teyzem oldu, onunla ilgili hiçbir kötü anım yok, onun zarif halleri, şen kahkaları, bir göz kırpmasıyla beni rahatlatması, sırdaşlığı, anne şefkati hep gözümün önünde, kalbimin içinde... Teyzemin gidişiyle şu hayattaki en önemli şeyin insanın geride bıraktığı sevdiklerine hatırlanası güzel anılar bırakması olduğunu daha da iyi anladım...

Güzeller güzeli teyzem yokluğunu hiçbir şey dolduramayacak. Seni çok seviyorum, nurlar içinde huzurla uyu birtanem...