Aylar sonra bir merhaba demek istedim bloguma... Karantinadan çok önce Şubat ayında çekilen karelerdi bunlar... Bu fotoğrafların çekildiği günün ertesinde evimizin merdivenlerinden kötü bir şekilde düşüp bir sakatlık geçirdim. Yaklaşık bir ay evden çıkamadığım, sürekli yattığım, düz oturamadığım, eğilip kalkamadığım kötü bir dönemdi. Şimdi düşününce evden çıkamadığım o dönem aslında karantina dönemine bir ön hazırlık olmuş benim için... Tam kendimi toparladım derken korona virüsü patlak verdi ve tamamen izole edildiğimiz bir döneme girdik...
Daha önceki paylaşımlarımda da belirtmiştim artık içsel olarak kendime döndüğüm, ruhumu sadece sevdiklerim ve sanatla beslemeye çalıştığım bir dönemdeyim diye. Yaşadığım geçici sakatlık ve sonrasındaki bu izolasyon sayesinde bu dönemi hakkıyla yaşadığımı söyleyebilirim. İnsanın barınacağı bir yuvası, tüten aşı, ruhunu besleyen bir yol arkadaşı ve kendini oyalayan hobileri olduğu sürece yaşam akıp bir şekilde kendini buluyor bence... Geri kalan diğer şeyler; kariyer telaşı, gereksiz hırslar, tüketim hastalığı, kendini başkalarına beğendirme merakı vesaire (siz bu listeyi daha da uzatabilirsiniz) bunların hepsi anlamsızlaşıyor şu kurulu düzen içerisinde...
Kaç kişi bunun farkına varabildi bilinmez ama kilitli kaldığımız bu dönemde hayatımızı gözden geçirme ve önceliklerimizi yeniden sıraya koyma açısından eşsiz bir fırsat oldu bizler için...
Hayatın bizlere daha ne gibi sürprizleri olacak bekleyip göreceğiz hep birlikte...
